Zatrudnienie na etacie daje pracownikowi gwarancję otrzymywania wynagrodzenia co najmniej na poziomie minimalnym. W przypadku gdy jego miesięczna wysokość będzie niższa od płacy minimalnej, przysługuje mu wyrównanie do tej wysokości. Ustalając miesięczną minimalną wysokość płacy, bierze się pod uwagę różne jej składniki. To, które z nich podlegają wliczeniu, a które wyłączeniu, określa ustawa o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.
Wynagrodzenie pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy nie może być niższe od minimalnego wynagrodzenia ustalonego na mocy art. 2 i 4 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Ustawodawca dopuścił stosowanie płacy minimalnej na niższym poziomie tylko w pierwszym roku pracy, jednakże nie może ona wynosić mniej niż 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia. Przy czym do pierwszego roku pracy wlicza się wszystkie okresy, za które była opłacana składka na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne, z wyłączeniem okresów zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego. W 2015 r. wysokość minimalnego wynagrodzenia dla pracownika pełnoetatowego wynosi:
W przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy, wysokość ich minimalnego wynagrodzenia ustala się w kwocie proporcjonalnej do liczby godzin pracy przypadającej do przepracowania przez pracownika w danym miesiącu, biorąc za podstawę wysokość obowiązującego minimalnego wynagrodzenia (art. 8 ust. 1 ustawy).
Do obliczenia wysokości wynagrodzenia pracownika pod kątem płacy minimalnej przyjmuje się przysługujące mu składniki wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy, zaliczone według zasad statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń określonych przez GUS do wynagrodzeń osobowych. Wyłączeniu podlegają jedynie:
Składniki zaliczane według zasad statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń do wynagrodzeń osobowych można znaleźć na stronie internetowej Głównego Urzędu Statystycznego (www.stat.gov.pl). Zawiera je "Załącznik do objaśnień do sprawozdawczości z zatrudnienia i wynagrodzeń" (do druku Z-03). Zgodnie z tymi objaśnieniami do wynagrodzeń osobowych zalicza się:
Do wynagrodzeń osobowych zaliczane są też dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych, nagrody jubileuszowe oraz odprawy emerytalno-rentowe. Składniki te podlegają jednak wyłączeniu przy ustalaniu wynagrodzenia na podstawie art. 6 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.
Dodajmy, że w kwestii przyjmowania do płacy minimalnej wynagrodzenia za dyżury i za pracę w nocy wypowiedział się Główny Inspektorat Pracy w piśmie z dnia 6 kwietnia 2009 r. (znak pisma: GPP-471-4560-25/09/PE/RP). Uznał on, że: " (...) taki stan rzeczy budzi wątpliwości i zastrzeżenia Państwowej Inspekcji Pracy, która postuluje o zmianę dotychczasowych przepisów w tej materii". Przepisy w tym zakresie nie zostały jeszcze zmienione, dlatego obecnie wliczanie tego rodzaju wynagrodzeń za pracę do płacy minimalnej pozostaje w zgodzie z prawem (patrz przykład).
Przykład Pracownik zatrudniony na pełny etat otrzymuje kilka składników wynagrodzenia, w tym: wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 1.300 zł, premię regulaminową w wysokości 150 zł, dodatek stażowy w kwocie 150 zł, wynagrodzenie za dyżury, które w maju br. wyniosło 150 zł, a także dodatki nocne wynoszące w maju br. 87,60 zł. Wszystkie wymienione składniki należy uwzględnić przy ustalaniu minimalnego wynagrodzenia (także za dyżury i dodatki za pracę w nocy), co w konsekwencji dało pracownikowi w maju br. wynagrodzenie wyższe niż wynosi płaca minimalna, tj. (1.300 zł + 150 zł + 150 zł + 150 zł + 87,60 zł) = 1.837,60 zł. |
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 10.10.2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. nr 200, poz. 1679 ze zm.)
|