Prawo do świadczenia
Świadczenie rehabilitacyjne pozwala uprawnionemu kontynuować leczenie lub rehabilitację po wyczerpaniu okresu płatności zasiłku chorobowego, zapewniając mu jednocześnie zabezpieczenie finansowe do dnia zakończenia leczenia. Przysługuje ono ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie tej zdolności. Tak stanowi art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2014 r. poz. 159), dalej: ustawy zasiłkowej.
Należy przypomnieć, że okres zasiłkowy trwa nie dłużej niż 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub przypada w okresie ciąży - nie dłużej niż 270 dni (art. 8 ustawy zasiłkowej).
Świadczenie jest zatem podobne w rodzaju do zasiłku chorobowego. Z tym że opinii dotyczącej rokowań odzyskania zdolności do pracy nie wydaje lekarz leczący, ale lekarz orzecznik oddziału ZUS właściwego ze względu na miejsce zamieszkania ubezpieczonego. Od orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczonemu przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS w terminie i na zasadach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Również w tym terminie Prezes ZUS może zgłosić zarzut wadliwości orzeczenia wydanego przez lekarza orzecznika.
W przypadku wniesienia przez ubezpieczonego sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS (lub zgłoszenia przez Prezesa ZUS zarzutu wadliwości orzeczenia), o stanie zdrowia orzeka komisja lekarska ZUS.
Orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu, lub co do którego nie wniesiono zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej ZUS stanowi podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczenia rehabilitacyjnego. Świadczenie może być przyznane, gdy liczba dni brakujących do zakończenia pełnego okresu zasiłkowego jest niewielka, w przeciwnym wypadku, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, kwalifikujące do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego, podlega weryfikacji.
Nie ma uprawnień do świadczenia osoba, która jest uprawniona do:
Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje także w przypadkach określonych w art. 15 i 17 ustawy zasiłkowej, tj. gdy niezdolność do pracy spowodowana została w wyniku umyślnego przestępstwa lub wykroczenia popełnionego przez ubezpieczonego oraz jeżeli w okresie świadczenia rehabilitacyjnego uprawniony wykonuje pracę zarobkową lub wykorzystuje okres, na który zostało przyznane świadczenie, w sposób niezgodny z jego celem.
Zwracamy uwagę! Świadczenie rehabilitacyjne może zostać przyznane także po wyczerpaniu okresu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Jest wówczas wypłacane z ubezpieczenia wypadkowego.
Okres wypłaty i wysokość świadczenia
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy i jest przyznawane na okresy oznaczone w miesiącach. Maksymalny okres jego wypłaty wynosi 12 miesięcy (360 dni).
Do obliczenia wysokości świadczenia rehabilitacyjnego przyjmuje się kwotę stanowiącą podstawę wymiaru zasiłku chorobowego wypłacanego bezpośrednio przed przyznaniem świadczenia. Kwota ta może podlegać waloryzacji według zasad określonych w art. 19 ust. 2 ustawy zasiłkowej, od pierwszego dnia okresu, na który świadczenie zostało przyznane. Waloryzacja polega na podwyższeniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego o wskaźnik obowiązujący w kwartale, w którym przypada pierwszy dzień świadczenia rehabilitacyjnego. Przykładowo, jeśli pierwszy dzień świadczenia rehabilitacyjnego przypadał w I kwartale 2014 r., to waloryzacja nie była przeprowadzana (wskaźnik wynosił 97,6%), natomiast podstawa wymiaru świadczenia rozpoczynającego się w II kwartale 2014 r. podlega waloryzacji o 105,8%.
Wysokość świadczenia rehabilitacyjnego wynosi:
| ||||||||||||
|
||||||||||||
